Franciszek Macharski Gawędy o niezwykłym kardynale Marek Zając
O Franciszku Macharskim historii kilka
Wysoki i szczupły jak przecinek, uśmiechnięty spacerował po Krakowie. Sam, bez dworu i bez obstawy. Przystawał, rozmawiał z przechodniami. Zawsze był blisko ludzi. Stałymi punktami w jego kalendarzu były wizyty w hospicjach, więzieniach, szpitalach, u chorych przyjaciół i księży.
Lubili go dziennikarze. Cenił i szanował ich pracę, starał się pomagać. Od polityki trzymał się z daleka, ale wspierał internowanych i strajkujących robotników w mrocznych latach 80.
Wbrew wyobrażeniom jego życie wcale nie było wolne od sytuacji dramatycznych, czy trudnych do rozstrzygnięcia dylematów. Wiele ważnych decyzji podejmował i wiele ważnych słów wypowiedział w gronie bliskich współpracowników i przyjaciół. Dziś warto pokazać jego nieznaną twarz.
Słynął też z poczucia humoru i dystansu do samego siebie. Zwykł na przykład mawiać, że na jego nagrobku trzeba będzie napisać zamiast „Zasnął w Panu” – „Usechł w Panu”.
Jako zawołanie biskupie wybrał „Jezu, ufam Tobie” jeszcze w czasach, kiedy Kościół jeszcze z dystansem odnosił się do objawień siostry Faustyny. To właśnie jej wstawiennictwu powierzał się podczas choroby nowotworowej, o której nie mówił zbyt wiele. Otwarcie mówił o ogromnej samotności, z jaką wiąże się bycie kardynałem.
Marek Zając, ceniony publicysta, w krótkich gawędach tworzy barwny portret kardynała Franciszka Macharskiego. Człowieka, przed którym Jan Paweł II postawił niełatwe zadanie zastąpienia go na urzędzie metropolity krakowskiego.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
