Proza Lewej wolnej zawiera w sobie wszystko, czego oczekiwać można od dobrej epiki. Akcja, dramat, wielowymiarowe postacie, szeroki rozmach. Powieść Mackiewicza pozostaje najważniejszym w polskiej literaturze utworem o wojnie 1920 roku.
`Sprośny język żołnierski jest starszy od Homera. Był pierwszą formą propagandy wojennej. Wojska nieprzyjacielskie zagrzewały się przed bitwą wymianą nazwisk. Nie od narodów, ale od rodów…
Po co wmawiać w nas, prostaczków, że klęli plugawo tylko generałowie (“nie wszyscy”), a żołnierze schludnie śpiewali “O mój rozmarynie”?…`
Barbara Toporska, “Kilka uwag polemicznych” (1996), Metafizyka na hulajnodze, Kontra 2012
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
