Był nieśmiałym chłopcem. Wybrał seminarium, gdy nie dostał się do szkoły średniej. Miał być zakonnym braciszkiem – do końca życia pracować w kuchni, ogrodzie, albo pucować buty ojczulkom. Zbuntował się. Do kościołów wprowadzał muzykę rockową. O mało co nie stworzył w Krakowie sekty. Uciekł na Zachód, a zakon wysłał za nim wilczy bilet. Wrócił odmieniony – po to, by zostać najsłynniejszym polskim redemptorystą i najbardziej szarą z szarych eminencji polskiej polityki.
Tadeusz Rydzyk – twórcą medialnego imperium. Dziś ma radio, telewizję, gazetę, gimnazjum, szkołę średnią, wyższą uczelnię, sieć telefoniczną i wiele więcej. Pielgrzymują do niego po wsparcie czołowi działacze prawicy.
Co się z nim działo po ucieczce z kraju w latach 80-tych? Jaką rolę w jego ucieczce odegrało spotkanie z Janem Pawłem II? Skąd wziął pierwszy milion i kto mu ukradł drugi? Co go łączyło z władzami Rosji, a co – z rzecznikiem SLD? Co jada, co mówi prywatnie, komu ufa, a kto go popiera? Co się dzieje za zamkniętymi drzwiami radia i szkoły medialnej w Toruniu?
Dwaj dziennikarze, którzy od początku istnienia Radia Maryja śledzą losy jego założyciela stworzyli wielowymiarowy portret człowieka, który próbuje zbudować Polskę według własnej recepty na wiarę, nadzieję, miłość i sukces.
PIOTR GŁUCHOWSKI
Losy dziennikarza Piotra Głuchowskiego (ur. w 1967 roku) i redemptorysty Tadeusza Rydzyka (ur. w 1945 roku) splotły się już dawno. W latach 80. obaj byli gastarbeiterami w RFN. Tadeusz organizował pielgrzymki i eksportował towary z Bawarii, Piotr zamiatał parkingi w Dolnej Saksonii.
Zeszli się w 1991 roku i osobiście rozmawiali tylko raz. Zapis wywiadu nie spodobał się redemptoryście i odtąd media ojca Tadeusza i Piotra nie przepadają za sobą. Przez kilkanaście lat Piotr napisał o Radiu Maryja przeszło sto notatek, felietonów, artykułów i reportaży. Tadeusz zgromadził je wszystkie w segregatorach, a niektóre krytykował z anteny lub ambony. Po roku 2000 Piotr przeniósł się do redakcji w Bydgoszczy, potem do Gdańska, a w 2010 r. – do Warszawy. Zaczął pisać książki kryminalne ( „Umarli tańczą” i „Lód nad głową”).
JACEK HOŁUB
Toruńska rozgłośnia ojca Rydzyka miała niespełna trzy lata, kiedy Jacek Hołub (ur. w 1972 roku) – stawiał pierwsze kroki jako reporter Radia Vox w sąsiedniej Bydgoszczy. Nie spotkali się w kontrolowanym przez redemptorystę „Ilustrowanym Kurierze Polskim”, z którym współpracował Jacek, ani w czasie kampanii wyborczej w 1997 roku. Hołub był wtedy regionalnym szefem sztabu Akcji Wyborczej Solidarność popieranej przez Ojca Dyrektora. W 2002 roku Jacek został dziennikarzem toruńskiej redakcji „Gazety Wyborczej” i wkrótce zyskał opinię eksperta od spraw Radia Maryja. Od tego czasu napisał setki tekstów o rozgłośni. Dzięki temu redemptoryści nadali mu tytuł „naczelnego dyżurnego »Gazety Wyborczej« inwigilującego Radio Maryja” i wielokrotnie „pozdrawiali” go z anteny. Od 2007 roku Jacek prowadzi kultowy już blog „Głos Rydzyka”, w którym dokumentuje kontrowersyjne, dziwne i zabawne wypowiedzi z Radia Maryja i je komentuje. Zaglądają tu także ojcowie. Kiedy w 2010 roku obśmiał błędy w rubryce kulinarnej na stronie internetowej stacji, zakonnicy na jakiś czas usunęli wszystkie przepisy.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
