Muzyk Daniel Barenboim i literaturoznawca Edward Said przypadkowo spotkali się w hotelowym holu. Zaprzyjaźnili się, kiedy odkryli, że łączy ich miłość do muzyki i poglądy w dziedzinie kultury. Szybko zdali sobie też sprawę z głębszej więzi – ich paralelnego położenia. Barenboim jest Izraelczykiem, Said – Palestyńczykiem.
Paralele i paradoksy to zapis wymiany myśli między dwoma wielkimi umysłami. To pouczający cykl rozmów o muzyce, jej tworzeniu i wykonywaniu, wielkich utworach i kompozytorach, a także o sztuce w ogóle i współczesnym świecie kultury i polityki.
Edward W. Said (1935-2003), urodzony w Jerozolimie, amerykański teoretyk literatury, krytyk literacki i działacz polityczny pochodzenia palestyńskiego. Profesor literatury angielskiej Columbia University w Nowym Jorku. Autor ponad dwudziestu książek. Najbardziej znana jego praca Orientalizm (wyd. pol. 1991), traktuje o źródłach i charakterze stereotypowych postaw świata zachodniego wobec Wschodu. Po polsku ukazała się także jego książka Za ostatnim niebem. Palestyńczycy (2002).
Daniel Barenboim (ur. 1942), światowej sławy dyrygent pochodzenia żydowskiego. Urodził się w 1942 roku w Buenos Aires, dzieciństwo spędził w Izraelu. Karierę dyrygencką rozpoczął w 1967 roku od występów z New Philharmonic Orchestra w Londynie. W latach 1991-2006 był dyrektorem artystycznym Chicago Symphony Orchestra. Od 1992 roku jest związany z berlińską Staatsoper, gdzie pełni funkcję dyrektora muzycznego, a od roku 2007 współpracuje jako główny dyrygent gościnny z mediolańską La Scalą. Mieszka w Berlinie.
W 1999 roku Edward W. Said i Daniel Barenboim powołali do życia West-Eastern Divan Orchestra, której celem jest współpraca i dialog młodych muzyków z Izraela, Palestyny i krajów arabskich. W roku 2002 Said i Barenboim zostali laureatami Nagrody Księcia Asturii w uznaniu zasług dla pokoju na Bliskim Wschodzie.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
Książka ta to zapis rozmów dwóch facetów. Rozmów głównie o muzyce, choć jest to tylko temat wywołujący również inne. Nie mogło być inaczej, skoro rozmawiają muzyk i dyrygent z literaturoznawcą, pisarzem i politykiem w jednym. Nie jest to zestaw zaskakujący, ale za to Barenboim to Żyd a Said Palestyńczyk.
I dlatego ta rozmowa nie jest zwykłą rozmową o muzyce. Mówią wprawdzie o technice wykonawczej, interpretacjach, dyrygowaniu i graniu, ale wplatają w to wszystko politykę i stosunki Izrael – Palestyna. A także na przykład, wielce ciekawe i może nawet kontrowersyjne opinie na temat odbioru odbiór dzieł Wagnera w tych krajach i w Niemczech.
Jedno stwierdzenie jest dość smutne. Ludzie posiadają wiedzę o różnych dziedzinach sztuki, ale o muzyce, wbrew pozorom, wiedzą niewiele. Najbardziej abstrakcyjna sztuka ze wszystkich, coś co nie istnieje, przecież to tylko dźwięczne powietrze, a jaką ma siłę oddziaływania!
Po lekturze wiem jedno: panowie wierzą w wielką moc muzyki, nie biografii kompozytorów, ale czystego muzycznego przekazu. Wierzą, że muzyka może zmienić człowieka i ludzi w ogóle. Króciutka książeczka o muzyce i jej przybudówce, czyli świecie, choć sami stwierdzają, że nie można mówić o muzyce, można mówić jedynie o subiektywnych odczuciach, jakie w nas budzi.