“Miss April, z tej mojej popularności dostaję porządnych drgawek, krzyczę już nie tylko Pod Tygrysem i w Zielonym Laboratorium na dziennikarzy, ale i na poczciwców, którzy przychodzą mnie pozdrowić albo przychodzą mi oznajmić, że powinienem im dać trzydzieści tysięcy dolarów albo żebym ich adoptował, inny chce ode mnie piętnaście tysięcy marek, że chce dzieciom założyć zakład produkcji instrumentów smyczkowych, a włosie jest jedynie z Niemiec Zachodnich, a zatem mógłbym wziąć udział w ich interesie jako cichy wspólnik, pewna kobieta dobrodusznie twierdzi o sobie, że jest jeszcze młoda, że jest tylko trzy lata na emeryturze i że mógłbym u niej spać na kanapie, że sama rozebrałaby mnie do naga, a potem mnie masowała Pain Expelerem z kotwicą, który jako maść jest produkowany od zeszłego wieku w Prostejovie”.
Bohumil Hrabal (1914–1997) – czeski prozaik, jeden z największych pisarzy XX wieku. Tłumaczony na wiele języków, nagradzany w kraju i za granicą. Do czasu „aksamitnej rewolucji” część jego twórczości ukazywała się tylko w drugim obiegu. Popularność przyniósł Hrabalowi cykl powieści i opowiadań zawierających wątki autobiograficzne: Lekcje tańca dla starszych i zaawansowanych czy Zbyt głośna samotność. Sławę międzynarodową zdobył dzięki powieści Pociągi pod specjalnym nadzorem, która została zekranizowana przez Jiřego Menzla. Hrabal wydał trylogię opartą na wspomnieniach z dzieciństwa: Postrzyżyny, Taka piękna żałoba, Skarby świata całego, autobiograficzną trylogię Wesela w domu oraz powieść Obsługiwałem angielskiego króla.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
