Bohaterowie starzeją się, ale nie poddają. W ucieczce i w pościgu przemierzają kraje, przemycają ludzi, ratują swoje porwane przez wcielonego diabła kobiety i mówią, bez końca opowiadają straszne, smutne i śmieszne historie. Czy im się uda? Czy ocaleją?
Świat opisany przez Stasiuka wraca do czytelnika piękniejszy, i to ze wspaniałym przebiciem, wyższym niż na wiedeńskiej kawie, wyższym nawet niż na radzieckich czapkach uszankach sprzedawanych spragnionym nakrycia głowy Rumunom.
Paweł Gołoburda, Lampa
Andrzej Stasiuk, samotnik z beskidzkiej wsi Wołowiec, zapowiadał żartem, że stworzy polską odpowiedź na La Stradę, słowiański ’on the road’. Premierę książki przekładano z roku na rok, oczekiwania czytelników rosły. Teraz nadszedł moment premiery. I nikt nie powinien się czuć zawiedziony.
Bartosz Marzec, Rzeczpospolita
Taksim to nie tylko słowiańska powieść drogi, ale też piękna książka o kresie – to historia, która dogoniła własny horyzont, która patrzy z nostalgią w przeszłość, a w przyszłość spogląda z przerażeniem.
Piotr Kofta, Dziennik
Świetnie napisana powieść Stasiuka pełna jest przekornych literackich (i nie tylko) odniesień. Władek, świeżej daty inteligent na uwięzi ’neurozy pańszczyzny’, to podkarpacki Ulisses, ale i Orfeusz, a także współczesny Zagłoba. Czarodziej słowa i zarazem superman wychodzący obronną ręką z najtrudniejszych opresji. Ale i Stasiukowy „karpacki Benelux” to współczesne Dzikie Pola.
Marek Zaleski, dwutygodnik.com
Andrzej Stasiuk urodził się w 1960 roku w Warszawie. Mieszka w Beskidzie Niskim. Prozaik, eseista. Autor Murów Hebronu, Dukli, Opowieści galicyjskich, Dziewięciu, Jadąc do Babadag, Taksimu, Dziennika pisanego później i kilku innych książek. Laureat paru nagród, ostatnio Międzynarodowej Nagrody Literackiej Vilenica 2008, Nagrody Literackiej Gdynia 2010, Nagrody Forum Ekonomicznego i Miasta Krakowa Nowa Kultura Nowej Europy im. Stanisława Vincenza 2011 oraz Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2011 w dziedzinie literatury.
Jego książki są tłumaczone na niemal wszystkie europejskie języki, a także na koreański.
Nagrody i nominacje:
— Nagroda Fundacji Kultury 1994
— Nagroda Fundacji im. Kościelskich 1995
— Nominacje do Nagrody Literackiej NIKE: 1997, 1998, 2001, 2002, 2006
— Nagroda Biblioteki Raczyńskich 1998
— Naroda “Machiner” 1999
— Nominacja do Paszportu “Polityki” 2001
— Nagroda im. Samuela Bogumiła Lindego 2002
— Nagroda im. Beaty Pawlak 2004
— Adalbert-Stifter-Preis 2005
— Nagroda Literacka Nike 2005
— Nagroda burmistrza Dukli “Zasłużony dla Dukielszczyzny” (2006)
— Nagroda czytelników i klientów księgarni Merlin “Książka Października” (2007)
— Nagroda im. Arkadego Fiedlera dla “Fado” Andrzeja Stasiuka
— Międzynarodowa Nagroda Literacka Vilenica przyznawana przez Związek Pisarzy Słoweńskich (2008)
— Nagroda Literacka Gdynia 2010 w kategorii “proza”
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
Coś zadziwiającego jest w snuciu opowieści przez Stasiuka. Niby nic takiego, a jak wciąga. Lubię jego twórczość, po prostu. „Taksim” to kolejna opowieść o peryferiach cywilizacji, ukrytych gdzieś dziwnych krainach, których czas się nie ima. Mógłbym pisać, że dwaj główni bohaterowie jeżdżą po tym dziwnym świecie i handlują czym się da, czyli wszelkiego rodzaju odpadkami. Można się zastanawiać czy i oni nie są jakimiś odpadami. Można się zastanawiać czy prawdopodobna jest historia wykupu przez jednego z bohaterów kobiety – niewolnicy od lokalnego króla wszystkiego, szefa nad szefami. Można się zastanawiać czy Stasiuk naprawdę w trakcie swoich wędrówek spotkał tych przedstawicieli tych wszystkich narodowości, co to zachowują się jak jakieś plemiona: wędrują, handlują, przedzierają się przez granice, ciągną taborami do wolności. Są herosi i gnidy, za to mało uczciwych i dużo oszustów. Dokąd ten świat zmierza? Można, można się zastanawiać. Ale dla mnie najważniejsze jest, że wszystkie wydarzenia to tylko pretekst do opowiadania. Opowiadanie, opowieści, historie, wspomnienia to jest podstawa stasiukowego świata. Mojego świata. Bez opowieści nie ma mnie, nie ma Ciebie, świat nie istnieje.