Książka nagrodzona jednym z najważniejszych francuskich wyróżnień literackich (F’mina) i nominowana do nagrody Goncourtów.
Dwaj chłopcy, Mathieu i Thomas, urodzili się upośledzeni fizycznie i umysłowo. To sprawiło, że ich ojciec “dwukrotnie zaznał końca świata”. Już na pierwszych stronach książki autor wyjaśnia: “Mówiąc o dzieciach upośledzonych, ludzie przybierają stosowną minę, jakby mówili o katastrofie. Chciałbym spróbować choć raz mówić o was z uśmiechem. Śmieszyliście mnie często i nie zawsze mimowolnie Humorem Fournier uśmierza ból “To jedyny sposób, by przetrwać, gdy człowiek znalazł się na top liście 50 najbardziej zdesperowanych ludzi”. Łamie tabu, które wobec niepełnosprawnych nakazuje przybierać stosowną minę i życzliwie współczuć.
Może dzięki tej książce ludzie przestaną udawać, że nie widzą dzieci innych niż wszystkie?
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
