Utoną we łzach swoich matek Johannes Anyuru
Pewnego zimowego wieczoru do księgarni w Göteborgu wchodzi troje zwolenników ugrupowania terrorystycznego Daesh. Odbywające się tam spotkanie z kontrowersyjnym artystą przerywa strzelanina, wybucha panika, wszystkie znajdujące się wewnątrz osoby zostają wzięte jako zakładnicy. Terrorystka, której zadaniem jest filmowanie przebiegu zamachu, odwraca się w którymś momencie do swojego towarzysza i mówi szeptem: “Posłuchaj mnie. Nie powinno nas tutaj być. To nie tu mieliśmy trafić”.
Dwa lata później pisarz odwiedza kobietę w klinice psychiatrycznej. Dziewczyna czytała jego książki i przekazuje mu plik kartek, na których spisała swoją zadziwiającą opowieść.
Twierdzi, że pochodzi z przyszłości, w której Szwecja – w wyniku zamachu – stała się państwem totalitarnym.
Johannes Anyuru, ur. 1979. Zadebiutował w 2003 r. tomem wierszy “Det är bara gudarna som är nya” (I tylko bogowie są nowi), za który otrzymał nagrodę literacką Guldprinsen. W tym samym roku ruszył w trasę z performansem spoken-word “Abstrakt rap” (Abstrakcyjny rap), wyprodukowanym we współpracy z Riksteatern i DJ-em Khimem. W 2005 r. ukazał się tom wierszy “Omega”, a w 2009 r. – kolejny, “Städerna inuti Hall” (Miasta w Hall), nominowany do nagrody literackiej Augustpriset. W 2010 r. wydał swoją pierwszą powieść “Skulle jag dö under andra himlar” (Gdybym miał umrzeć pod innym niebem), a dwa lata później En civilisation utan batar (Cywilizacja bez łodzi). Powieść “En storm kom fran paradiset” (Burza nadeszła z raju) z 2012 r., nominowaną do Augustpriset, przetłumaczono m.in. na francuski, niemiecki, angielski, norweski, duński, fiński i niderlandzki. Opublikowana w 2017 r. “De kommer att drunkna i sina mödrars tarar” (“Utoną we łzach swoich matek”) otrzymała Augustpriset za najlepszą powieść roku 2017. Mieszka w Göteborgu żoną i czwórką dzieci.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
