Pierwsze w Polsce wydanie legendarnych i przez wiele lat uznanych za zaginione Zapisków psychopaty Wienedikta Jerofiejewa.
Wstrząsający, gorzki, miejscami drastyczny tekst, skomponowany z luźnych, dziennikowych zapisków, Zapiski psychopatyJerofiejewa pokazują jak żyć się nie da, mimo że trzeba, mimo że tak bardzo się pragnie.
Niewielkie, niedawno odnalezione (jak twierdził Bułhakow: rękopisy nigdy nie giną) i ujawnione kilka lat temu, są zdumiewająco dojrzałym „głosem wewnętrznym” młodego, wówczas osiemnastoletniego dobrze zapowiadającego się literata. „Głosem” będącym rodzajem dziennika, pamiętnika lub notatnika… choć w gruncie rzeczy żadne z tych określeń nie oddaje ostatecznego sensu dzieła.
Bo w Zapiskach… odnajdujemy zarówno przemyślenia, wspomnienia czy ulubione cytaty Jerofiejewa jak i dyskusje prowadzone w gronie przyjaciół i znajomych. Mimo młodego wieku autora, rozpoznajemy już charakterystyczny jerofiejewowski styl, liczne motywy i tematy, które pojawią się w jego późniejszej twórczości.
Ale nie to stanowi o sile dzieła. Zapiski… to przede wszystkim wstrząsający opis mentalności czy też głęboko ukrytej świadomości „człowieka radzieckiego”. Opis, jaki nigdy wcześniej nie pojawił się w rosyjskiej literaturze. Opowieść o udręce człowieka – wrażliwej jednostki – wciągniętego w wiry okrutnej i nieczułej historii. Chłodna, rzeczowa, zdystansowana, świadoma wszelkich ograniczeń i pozbawiona złudzeń. Bezkompromisowa i bardzo bolesna, choć wolna od niepotrzebnej martyrologii i brutalności.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
To jedna z tych książek, bez których zbliżenie się do poznania mentalności naszych wschodnich sąsiadów nie jest możliwe.