Flea Acid for the Children Wspomnienia legendarnego basisty Red Hot Chili Peppers Balzary Michael Flea
Flea – łobuz, który stał się gwiazdą rocka
Kultowy basista i współzałożyciel Red Hot Chili Peppers opowiada historię swojego życia.
Z Australii, przez nowojorskie przedmieścia, aż po Los Angeles – w „Acid for the Children” Flea zabiera czytelników w osobistą i pełną anegdot podróż po miejscach swojej młodości. Opowiada o doświadczeniach, które ukształtowały go jako artystę i jako człowieka, i zaprasza nas do Miasta Aniołów lat 70. i 80., gdzie brud współegzystuje z przepychem, a zabawa jest chaotyczna i niebezpieczna.
Młody Flea chce odseparować się od toksycznej rodziny. Znajduje akceptację w społeczności artystów i ćpunów, którzy podobnie jak on wybrali życie na krawędzi. Imprezuje i kradnie, ale to w muzyce odnajduje prawdziwe ujście dla emocji. Wraz z przyjaciółmi, bratnimi duszami i towarzyszami szalonych eskapad, wpada na pomysł założenia zespołu. Tak rodzi się Red Hot Chili Peppers.
„Acid for the Children” to świeży i nietuzinkowy debiut, proza równie zabawna i nieprzewidywalna co jej autor. To napisana przez jednego z najbardziej cenionych muzyków naszych czasów, przepełniona osobistymi wspomnieniami opowieść o dojrzewaniu, a także bezwstydnie szczery list miłosny, którego adresatką jest muzyka.
Naprawdę nazywa się Michael Peter Balzary. Urodził się w Melbourne w 1962 roku, ale większość życia spędził w Stanach Zjednoczonych, głównie w Los Angeles. Od dziecka grał na trąbce, ale światu dał się poznać jako świetny gitarzysta basowy. W 2009 roku opiniotwórczy magazyn „Rolling Stone” uznał go drugim basistą wszechczasów.
Jest współzałożycielem i kompozytorem Red Hot Chili Peppers, jednego z najważniejszych zespołów rockowych w historii, który sprzedał ponad 80 milionów płyt i siedmiokrotnie zdobywał nagrodę Grammy. W 2012 roku grupa została wprowadzona do prestiżowego Rock and Roll Hall of Fame.
Flea udziela się też w innych projektach muzycznych, a jego grę można było usłyszeć w Fear, Jane’s Addiction, Atom for Peace, Mars Volta czy u Johnny’ego Casha i Toma Waitsa. Jest też charakterystycznym aktorem drugoplanowym. Występował w prawie dwudziestu filmach, m.in. w „Powrocie do przyszłości” czy „Big Lebowski”.
„Moja potrzeba, by mieszać, burzyć i wzniecać ogień, sprzyjała kreatywności. Pieprzyłem system. Chciałem szaleć w tej zwariowanej przestrzeni, w której wszystko było możliwe, być niczym Arthur Rimbaud, gdy nasrał na stół w restauracji”.
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...
Python. Kurs video. Wzorce czynnościowe i architektoniczne oraz antywzorce
