Droga do niewolności Timothy Snyder

Droga do niewolności Timothy Snyder

Wierzyliście, że wolność jest dana raz na zawsze? Myliliście się.
Tracimy ją.
Tu, teraz.

Wierzyliśmy, że koniec zimnej wojny przyniesie ostateczne zwycięstwo demokracji i zapewni wolność przyszłym pokoleniom. Byliśmy naiwni. Autorytaryzm powrócił do Rosji i Putinowska oligarchia bogaczy znalazła sojuszników na całym świecie. 

Nacjonaliści, separatyści, radykałowie i kasta najbogatszych z pomocą cyberarmii dyktatora z Kremla oraz chciwych zachodnich technokratów potrafią skutecznie zagospodarować niezadowolenie – wydawałoby się – dojrzałych i odpornych na populizm zachodnich społeczeństw. Pierwsze rosyjskie cele zostały osiągnięte: brexit osłabi Unię Europejską, a Donald Trump odwróci wzrok w najważniejszym momencie. Rodzi się pytanie, jaki będzie następny krok.

Timothy Snyder wskazywał te zagrożenia w swojej niezrównanej książce O tyranii. Dzięki doskonałej analizie zarówno współczesności, jak i historii przejrzyście uświadamia, dokąd zmierzamy: ku wolności czy oligarchii, ku indywidualizmowi czy totalizmowi, ku prawdzie czy fałszowi.

Którą drogą pójdziemy?

21 polskich grzechów głównych Piotr Stankiewicz

21 polskich grzechów głównych Piotr Stankiewicz

Autorasizm, niedasizm, tupolewizm. Kultura dezinformacji, nibypaństwo i wyrodne państwo. Kozłoofiaryzm i widzimisizm… czyli polskie grzechy główne, wszystkie wreszcie porządnie opisane i zebrane w jednym miejscu.
Ta książka to instant classic rozmów o Polsce. Pytamy ciągle, co z tą Polską i dlaczego tak źle. Ta książka daje odpowiedzi – i to nie jedną, nie siedem, ale pełne oczko, czyli 21 polskich grzechów głównych. Jest to unikalne połączenie złośliwej satyry, przenikliwej analizy i słownika polskich wad, który powinien się znaleźć w każdym polskim domu.
Książka czerpie ze wszystkich możliwych źródeł, od Konstytucji RP, po jatki w internecie. Jest w niej parawaning i Mrożek, są rozmowy nagrane u „Sowy i przyjaciół”, są raporty smoleńskie, dekret Bieruta, komentarze z piekielni.pl, tweety burmistrza Guziała i ministra Sikorskiego.
Jest w niej Polska – czyli wszystko.

Lewica Nowe wyzwania Michael Walzer

Lewica Nowe wyzwania Michael Walzer

Najnowsza książka profesora Michaela Walzera, jednego z najwybitniejszych amerykańskich filozofów polityki, jest wykładem na temat problemów, jakie stoją przed współczesną lewicą w niezwykle skomplikowanym współczesnym świecie.

Autor szeroko formułuje pojęcie lewicy – zalicza do niej przede wszystkim najbliższych mu „socjalistów, socjaldemokratów i lewicowych liberałów”, z którymi się identyfikuje, ale także tych ludzi lewicy, z którymi się nie zgadza. W czasach pojęciowego zamętu, kiedy potoczną mądrością stało się stwierdzenie, że nie sposób określić, co jest lewicą, a co prawicą, porządkuje w jasny i przystępny sposób pewne podstawowe kryteria oraz porusza aktualne zagadnienia.

Główne pytania, które zadaje, wychodząc z założenia, że pozostaną dla ludzi lewicy niezmiennie aktualne bez względu na rozwój sytuacji na świecie, brzmią następująco: kim są nasi sojusznicy w innych krajach, kim są ludzie, o których powinniśmy się zatroszczyć, i jak możemy im pomóc? Jak powinniśmy się odnosić do nierówności i niesprawiedliwości występujących w skali świata? Kiedy należy się przeciwstawić użyciu siły w stosunkach międzynarodowych, a kiedy trzeba je poprzeć? Jak lewica, w swej przeważającej większości świecka, powinna się odnieść do zjawiska odrodzenia religijnego?

Książka Walzera od pierwszych stron ujmuje prostotą języka i przejrzystością stylu, a autor stara się unikać naukowego żargonu i ideologicznej nowomowy.

Między walizkami Paulina Wilk

Między walizkami Paulina Wilk

Autorka „Między walizkami” zabiera nas w dynamiczną, a zarazem głęboką podróż po zakamarkach świata i własnego wnętrza. Wnikliwie przygląda się poszczególnym spotykanym miejscom i osobom, po to by snuć wątki przyjaźni, wolności, samotności, tolerancji, międzyludzkich więzi, kondycji współczesnego świata.

„Podróż trwała długo – wystarczająca długo, by się z innymi pasażerami z przedziału poznać i polubić. Czasu było dość, by przysnąć, zbudzić się wśród już znajomych twarzy, a nawet pożałować, że wąsaty pan w zielonym swetrze wysiada, bo tak ciekawie opowiadał. Za Malborkiem przyklejaliśmy twarze do szyby, żeby zobaczyć zamek. Zawsze z tym samym zachwytem, sienkiewiczowską dumą. Kiedy wsiadał ktoś nowy, był atrakcją, przechodził szybką aklimatyzację i stawał się jednym z nas. Spędzaliśmy godziny zwróceni twarzami do siebie, otwarci i gotowi do rozmowy. Zagadywałam obcych dorosłych, a gdy ktoś rozkładał książkę na kolanach albo zasłaniał twarz krańcem kurtki lub firanki, by zasnąć, tata przykładał palec do ust – siedziałam cicho.”

Nowy rozdział Robert Biedroń

Nowy rozdział Robert Biedroń

“Potrzebujemy większej i głębszej zmiany: musimy uruchomić nasze marzenia, przypomnieć sobie, po co nam wspólne państwo i zacząć je razem budować. Chcę Polski, w której nikt nie jest pozostawiony w tyle. Polska jest przecież dobrem wspólnym – musimy ją zatem uzdrowić! Nie ma już czasu – trzeba zacząć pisać nowy rozdział. Zróbmy to razem. Jestem gotowy.”
Robert Biedroń

Nowy wspaniały świat 30 lat później Aldous Huxley

Nowy wspaniały świat 30 lat później Aldous Huxley

Dodatek do powieści “Nowy wspaniały świat” napisany przez Huxleya niespełna trzydzieści lat później.

Jak wiele z jego proroctw, w których ukazał satyryczną wizję dalekiej przyszłości, ziściło się w tak krótkim czasie?

Gdy w 1932 roku ukazała się powieść Nowy wspaniały świat, zawartą w niej szokującą analizę technokratycznej dyktatury uważano za odległą wizję.

Po latach pisarz rozważa, w jaki sposób zmieniły się społeczeństwa, technologia i formy rządzenia od czasu ukazania się jego słynnej dystopii.

Pisze o zjawiskach społecznych, które jego zdaniem mogą prowadzić do ewolucji ustrojowej nowoczesnych społeczeństw w kierunku dyktatury: przeludnieniu, nadmiernej organizacji życia społecznego, przemianach propagandy związanych z rozwojem behawioryzmu, nowych technikach prania mózgu i perswazji.

Podkreśla, że w jeszcze większej mierze niż kiedyś należy obawiać się nowego typu dyktatury i tyranii.

Prowokująca do myślenia i zatrważająca książka.

Ten kraj Arno Anna

Ten kraj Arno Anna

Literacka wyprawa, poetycka opowieść, wyjątkowa perspektywa. O TYM kraju nikt tak jeszcze nie pisał!

Anna Arno zabiera nas w podróż przez ulice wielkich miast, szare blokowiska i przydrożne kapliczki. Z wnikliwością historyka sztuki ogląda narodowe zabytki i własne miejsca, łącząc ogólnoludzkie ze swoim. Z poetyckim wyczuciem opowiada o wiosnach smakujących truskawkami i zapachu szkolnej szatni, przeplatając symboliczne z rzeczywistym. Jak każdy z nas ma własną historię, wpisującą się w losy pokolenia i współczesnego społeczeństwa — z jego kompleksami, osiągnięciami i nadal niespełnionymi marzeniami.

Arno nie idealizuje, nie ironizuje, nie dokumentuje. Dostrzega piękno, jest w pełni świadoma niedoskonałości, ale nade wszystko nie boi się wyznania: „w moim kraju lubię nawet to, czego nie lubię”.

„Nie jesteś przecież na Campo de’ Fiori. Albo choćby na Place Saint-Sulpice. Tam gdzie wszystko jest doskonałe. Tylko nie ty. Czujesz, jak się wytraca czas. Tyk, tyk i cię nie ma. Zostaną wysokie mury, z których zwisa pnącze. Omszałe kamienie. Wosk na kościelnych posadzkach. Ale nie jesteś na Piazza Navona. Ani na Pont des Arts, gdzie płynie srebrzysta rzeka, a w oko wpadają gotowe kadry. Srebrne łuski światła. Klasztorny dzwon wybija godziny. Ale nie tam jesteś, lecz w szarym zakolu Wisły”.
(fragment książki)