Kategoria: biografie i wspomnienia

Nowe życie Roman Sadowski

Błyskawica Historia Wandy Traczyk-Stawskiej – żołnierza powstania warszawskiego Wójcik Michał

„Byłam …odważna. I pewnie do dziś trochę taka jestem. Albo, wie pan co? Może po prostu nie miałam wyobraźni, żeby się bać. Stąd ta odwaga. Jak się człowiek bije o godność, o prawo do życia w godności, to może góry przenosić”.

W 2018 roku wsparła protest rodziców dzieci z niepełnosprawnościami, aktywnie włączyła się w Strajk Kobiet, protestowała przeciwko wydarzeniom na polsko-białoruskiej granicy. Mówi, że „nie wolno zostawić w potrzebie ludzi, którzy są zagrożeni”. Wanda Traczyk-Stawska – wojowniczka, aktywistka, kobieta instytucja, moralny autorytet. Walczyła w powstaniu warszawskim jako strzelec i łączniczka Oddziałów Osłonowych Wojskowych Zakładów Wydawniczych (WZW) – Biura Informacji i Propagandy – Komendy Głównej AK. Po wojnie studiowała psychologię i przez całe zawodowe życie pracowała z dziećmi z niepełnosprawnościami. Dlaczego mówi o sobie żołnierz, a nie żołnierka? Czym było dla niej powstanie i jak wpłynęło na jej postrzeganie świata? I dlaczego nadal walczy?

Na te i wiele innych pytań, Michał Wójcik szuka w rozmowie z nią odpowiedzi, kreśląc wielobarwny, pełnokrwisty obraz tej niezwykłej kobiety.

Powroty do Auschwitz Bogdan Barnikowski

Czy można przestać myśleć o Auschwitz?

Przed oczami znów zjawia się obóz, wlokący się ludzie jak kościotrupy, na których zaczyna się w pewnym momencie patrzeć jak na coś normalnego, choć wiadomo, że jeszcze parę razy przesuną nogami i padną, i nikt ich nie podniesie. I jeszcze pamiętam te kominy buzujące ogniem dzień i noc. Długo leżysz, sen nie przychodzi, no, wreszcie przed oczami jakiś obraz zwykłego dnia, i nagle masz ci los! Znowu widzę obóz… I ja w nim jestem.

Bogdan Bartnikowski miał 12 lat kiedy w nocy z 11 na 12 sierpnia 1944 roku trafił do Auschwitz Birkenau. Dwadzieścia lat później zdecydował się jeszcze raz przekroczyć Bramę Śmierci. Ale Auschwitz się nie opuszcza. Wraca w dzień i w noc. Budzi koszmarem. Przez całe lata. I nie ma z niego ucieczki.  To poruszające świadectwo o życiu w cieniu Auschwitz.  

Bogdan Bartnikowski – urodzony w 1932 r. w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego, po opanowaniu dzielnicy Ochota, gdzie mieszkał, przez oddziały RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa), wraz z matką został wypędzony z domu i skierowany do obozu przejściowego w Pruszkowie (tzw. Durchgangslager 121), skąd 12 sierpnia 1944 r. zostali obydwoje wywiezieni do KL Auschwitz-Birkenau. W obozie został zarejestrowany jako więzień 192731. Przebywał w Birkenau: najpierw w bloku dziecięcym obozu kobiecego, następnie w sektorze B11a obozu męskiego, gdzie byli więzieni chłopcy z Warszawy.
11 stycznia 1945 r. został razem z matką ewakuowany do Berlina-Blankenburga (komando robocze obozu Sachsenhausen), gdzie do wyzwolenia w dniu 22 kwietnia 1945 r. pracował przy odgruzowaniu miasta. Po wyzwoleniu powrócił wraz z matką do Warszawy. W Powstaniu Warszawskim stracił ojca. Przerwaną przez wojnę naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako dziennikarz.

Bogdan Bartnikowski, mając w pamięci przeżycia z okresu okupacji i uwięzienia w obozach koncentracyjnych, napisał i wydał książki o losach polskich dzieci w latach wojny: zbiór opowiadań „Dzieciństwo w pasiakach” (1969, 1972, 1989) oraz powieści „Daleka droga” (1971), „Powrót nad Wisłę” (1972) i „Dni długie jak lata” (1989).
Obecnie jest na emeryturze. Pracuje społecznie w Związku Literatów Polskich i Związku Powstańców Warszawskich. Odznaczony został Krzyżem Oświęcimskim, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Książka moich wspomnień Jarosław Iwaszkiewicz

Nowe wydanie wspomnień Jarosława Iwaszkiewicza – po raz pierwszy bez zmian wprowadzonych przez cenzurę.

Wybitny pisarz wspomina swoje dzieciństwo i młodość spędzone na Kresach – barwnie opisuje życie rodzinne i towarzyskie, zwyczaje świąteczne i codzienność w środowisku zubożałej szlachty. Wraca do dramatycznych lat wojny i odzyskania niepodległości. Błyskotliwie portretuje artystów dwudziestolecia, z którymi się przyjaźnił: Karola Szymanowskiego, Juliana Tuwima, Jana Lechonia i innych. Przytacza fascynujące anegdoty z życia intelektualnego i artystycznego II Rzeczpospolitej. Iwaszkiewicz opisuje też kulisy powstania swoich pierwszych utworów. Okazuje się przy tym wnikliwym obserwatorem, a czasem zaskakuje dystansem i ironią, ujawnia swoje słabostki i niespełnione ambicje. Potwierdza też, że jest mistrzem słowa i stylu, z ciepłym humorem i ogromną wrażliwością pisze o świecie, który odszedł już bezpowrotnie, a zarazem znakomicie oddaje atmosferę okresu międzywojennego.

Dom pod wiecznym piórem Jan Polewka

Leksykon legendarnego Domu Literatów w Krakowie. To zbiór najważniejszych informacji o tym legendarnym domu, spisanych na podstawie dokumentów, wspomnień jego mieszkańców i opracowań biograficznych. A także pamięci autora leksykonu, który urodzony na Krupniczej jako syn pisarza, przeżył tam całe dotychczasowe życie i znał osobiście 60 spośród 100 literackich lokatorów. Oprócz ścisłych danych książka zawiera komentarze i przypomnienia historycznych już wydarzeń związanych z dziejami domu na Krupniczej – z charakterystyką twórców i ich szczególnych osobowości oraz klimatem kolejnych pokoleniowych przemian. Staraniem autora jest, na ile to tylko możliwe, wprowadzenie obiektywnych i opartych na faktach relacji oraz cytatów ze wspomnień samych pisarzy, członków ich rodzin i biografów. Pełna lista literackich lokatorów na przestrzeni 50 lat liczy 100 nazwisk

Dante Barbero Alessandro

Znakomicie udokumentowana biografia najwybitniejszego włoskiego poety opublikowana w 700. rocznicę śmierci. Jedna z najważniejszych książek roku we Włoszech, sprzedana w kilkuset tysiącach egzemplarzy.

Barbero kreśli wielowymiarowy portret Dantego na tle jego epoki: politycznych intryg, krwawych bitew i sporów ideologicznych. Pokazuje młodzieńcze aspiracje poety marzącego o awansie społecznym i wejściu do świata władzy. Opisuje politykę, korupcję i spiski zawiązywane w ciemnych korytarzach pałaców i zamków. Opowiada, jak poeta wygnany z Florencji odkrywa bogactwo i różnorodność czternastowiecznej Italii – handlowych metropolii i dworów rycerskich. Nad dziełem życia, „Boską komedią”, Dante pracował ponad trzynaście lat. Jego wizjonerski poemat o podróży przez zaświaty na wiele stuleci ukształtował wyobrażenie ludzi o tym, co ich czeka po śmierci.

Ze względu na sławę, jaką Dante cieszył się już za życia, wiemy o nim więcej niż o jego współczesnych. Dzięki temu Barbero może portretować go nie tylko jako utalentowanego geniusza, lecz także jako zakochanego nastolatka czy wojownika z duszą na ramieniu ruszającego na bitwę. Dzięki temu tę biografię czyta się jak wciągającą powieść, a średniowiecze okazuje się epoką fascynującą i wciąż pełną tajemnic.