Kategoria: opowiadania i nowele

Pudełko czekoladek 24 opowiadania Książkowy kalendarz adwentowy

Nasze opowiadania są różne jak czekoladki – jedne słodkie, inne gorzkie, niektóre z kwaśnym wnętrzem mimo pozornej delikatności warstwy wierzchniej, ale też takie, których smak trudno jest w pierwszej chwili zdefiniować i które dopiero z czasem nazwiemy „ucztą dla podniebienia”.

Monę Lisę tanio sprzedam Lucyna Bełtowska

Luźny zbiorek składający się z impresji literackich, krótkich form dramatycznych czy opowiadanek. Utwory scala postać kobiety w różnych przestrzeniach, realnych i malarskich, literackich, rzeczywistych i mitycznych. To zabawa słowem i formą na wysokim poziomie. *** Lucyna Bełtowska?– wieloletni kustosz i kurator wystaw muzealnych. Z Uniwersytetem Jagiellońskim, a w szczególności z Muzeum Collegium Maius, związana przez całe studenckie i zawodowe życie. Odznaczona Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, a także nagrodą „Twórca” przez dzielnicę XI Rady Miasta Krakowa. *** Odkryłem też jej inne oblicze. Oblicze twórcy oryginalnego, z dużą potrzebą ekspresji, przekazania osobistych przeżyć, uczuć i przemyśleń. Znalazły one ujście w literaturze, poezji i malarstwie. Wystawa „Ze sztalugi i klawiatury, czyli obrazy i słowa” odsłania jej bogatą osobowość, Lucyna Bełtowska zaistniała w Collegium Maius w nowej roli. Tym razem nie jako kustosz i kurator, ale jako artysta w „Kolegium Artystycznym”… prof. dr hab. Krzysztof Stopka, dyrektor Muzeum UJ Collegium Maius, fragment wstępu do katalogu wystawy jej prac *** Kiedy wykradał mnie z Luwru, nie bałam się. Nuda muzealnych sal była tak wielka, że z trudem?– bo przecież jestem dobrze wychowaną damą?– maskowałam ziewanie. Ziewanie, które z dnia na dzień stawało się coraz trudniejsze do opanowania. Powiedział, że nazywa się Leonardo Vincenzo. Ładnie… Leonardo, Leonardo, wspomnienia napłynęły gorącą, wzburzoną falą. (fragment opowiadania „Monę Lisę tanio sprzedam”)

Czekając na kota Michaela Klevisova

Koty chodzą własnymi ścieżkami. A czyimi ścieżkami chodzą ludzie? Czy aby nie… kocimi?

Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników kotów!

Alicja próbuje znaleźć drogę do serca dorastającej córki. Delfina już nie chce żyć samotnie. Théo nie może się pogodzić z przeprowadzką ze wsi do miasta, a mały Dawid obawia się rozwodu rodziców. Wszystkich bohaterów tych wzruszających opowieści łączy jedno: koty, które wkraczają do ich życia, by przypomnieć o sprawach najistotniejszych.

O kotach piszę, ponieważ z nimi współbrzmię. Odpowiada mi ta ich miłość bez zależności, wierność bez uległości. Nie czuję potrzeby czucia się potrzebną. Wystarcza mi, że ktoś mnie lubi, bo po prostu zasługuję na jego sympatię. Dokładnie tak wygląda więź z kotem. Opiera się na partnerstwie. Nie dostaje się w niej nic za darmo, bo niby dlaczego? Jeśli się staracie, kot nagrodzi was wielką miłością i mnóstwem radości.

Trzej do Kartalu Miljenko Jergović

Dwadzieścia osiem lat od pierwszego wydania „Sarajewskiego Marlboro” i trzydzieści od roku, w którym rozpoczęło się oblężenie Sarajewa, Miljenko Jergović wraca do tamtych czasów. Jak pisze w notatce do książki, „jeśli chodzi o temat, układ opowiadań i strukturę, jest to kopia «Sarajewskiego Marlboro», choć ani jeden tekst nie został powtórzony”. Czytamy więc o innych ludziach, których łączy wspólnota losu pod nieustannym ostrzałem, a różni tożsamość narodowa. Są wśród nich także – jako bohaterowie albo postaci epizodyczne – ci, którzy pojawili się w pierwszym Marlboro. Wyraźniej i bardziej wprost niż w „książce matce” są ukazane różnice tożsamościowe i wszystko, do czego doprowadziły wojna i niemal czteroletnie oblężenie miasta. Zrozumienie i empatia, jakimi Jergović obdarza swoich nowych – tak samo jak starych – bohaterów, pokazują też, co znaczy rozumieć i czuć Sarajewo. Tym razem książkę otwiera zapamiętany z wczesnego dojrzewania film, a zamyka historia dwóch wazonów, świadków historii rodu, które przetrwały wojny i liczne przeprowadzki, a stłukły się dopiero „mocą natury” w zagrzebskim trzęsieniu ziemi 2020 roku. „Między mną i tamtym czasem – pisze autor – stoi dorosły, dojrzały człowiek, który ma dokładnie tyle lat, ile miałem podczas tej wojny. Tym człowiekiem jestem ja, tak jak i tamtym człowiekiem byłem ja. «Trzej do Kartalu», to książka tego drugiego człowieka, którego opowiadania mówią o tym samym, o czym mówiły te z «Sarajewskiego Marlboro»,. Teraz chcę, żeby upłynęło jeszcze trochę czasu, abym opowiadania z jednej książki mógł przeczytać jednocześnie z tymi z drugiej”. W powstaniu „Trzech do Kartalu”, tomu opatrzonego podtytułem „Sarajewskie Marlboro remastered”, mają swój udział wydawca i tłumaczka. Kiedy przygotowywaliśmy wznowienie, zamarzyło się nam wydanie wzbogacone o nowe opowiadanie lub nowe opowiadania. Autor odmówił, ale wkrótce przysłał trzy nowe teksty, potem pięć, a w końcu całą nową książkę. I tak jak Miljenko Jergović, możemy opowiadania z jednej książki przeczytać jednocześnie z tymi z drugiej.

Sekrety Orientu Antologia Arabska

Sześć autorek, sześć niesamowitych opowiadań prosto z Bliskiego Wschodu. Choć łączy je klimat, każde z nich jest wyjątkowe – jak wyjątkowy styl mają ich autorki. Miłość, duma, pożądanie, sława, ryzykowne misje… Pozwól się ponieść arabskim namiętnościom, odkryj zmyślne intrygi i spotkaj niebezpiecznych nieznajomych oraz starych znajomych, którzy wreszcie ujawnią przed Tobą swoje tajemnice.

„Sekrety Orientu” to pełne pasji historie, które wciągną Cię do swojego świata niczym „Baśnie z tysiąca i jednej nocy” i nie pozwolą Ci się oderwać od lektury. Czy dasz im się porwać?

Moja żona nie tańczy Opowiadania wybrane Tove Ditlevsen I

Tove Ditlevsen jest zjawiskiem nie tylko w literaturze duńskiej, ale i światowej. Wychowana w rodzinie robotniczej, dzięki niespotykanemu talentowi przekroczyła granice swojego przeznaczenia, zdobyła – i porzuciła – literackie salony i osiągnęła w Danii status pisarki kultowej.

W jej oszczędnej, intymnej prozie nie znajdziemy wielkiej historii ani przełomowych wydarzeń. Bohaterami są młode, zakochane dziewczyny i zgorzkniali uliczni sprzedawcy, fryzjerki i profesorowie, kobiety porzucone przez mężów i te, które dopiero planują rozstanie z mężczyzną. Życie rodzinne, miłosne, a nawet wewnętrzne to u Ditlevsen przestrzeń, w której nieustannie rozgrywamy strategiczne szachy, to przestrzeń walki i przemocy – nikt nie skrzywdzi cię tak jak własna matka (chyba że mąż lub żona), a dzieci zdane są same na siebie.

Z zaledwie kilku słów Ditlevsen tworzy skomplikowany świat pełen zależności, trudnych decyzji i emocji buzujących pod powierzchnią. Świat, w którym to, co wypowiedziane na głos, jest dużo mniej istotne od tego, co przemilczane.