Akcja powieści rozgrywa się głównie w Wenecji, mieście-widmie, mieście-labiryncie, i w drodze do niej. Ukraiński poeta Stanisław Perfecki, skandalista, wizjoner i hulaka, wyrusza na Zachód, do Serenissimy, zmierzając ku własnej rzekomej śmierci. Kolejne rozdziały powieści odsłaniają i zarazem komplikują zagadkowe perypetie bohatera, który zanim zniknie, będzie uciekał, dokona rzeczy wielkich, wcieli się w Orfeusza (bohatera opery wystawionej w Wenecji), zakocha się w pięknej kobiecie, podsumuje swoje życie i spisze testament.
Czytając „Perwersję”, mamy do czynienia z groteską, z parodią literatury jako takiej lub też rozmaitych konwencji literackich, i w pewnym sensie z nowoczesnym romansem pikarejskim. Bohater „Perwersji” krąży po absurdalnym świecie współczesnym, drwiąc z niego i kwestionując go; gdy z kolei wspomina kraj, który opuścił, bywa i sentymentalny, i szyderczy, nie mogąc uwolnić się od jego ambiwalentnej historii oraz swych prywatnych niepowodzeń. Sprawa Perfeckiego, którą czytelnik musi poprowadzić, będzie miała swoje oryginalne rozstrzygnięcie: przeczuwane, ale i niekonwencjonalne, które być może wielu wyprowadzi w pole – ku ich uciesze.
Równocześnie „Perwersja” prowadzi subtelną grę z odbiorcą i jako dzieło wielowarstwowe mówi o granicach języka literatury, ukazuje ironiczny obraz Europy oraz tożsamości bohatera, a także relacji między Wschodem i Zachodem. „Perwersja”, niczym zwariowana opera oper pojawiająca się na jej kartach – dzieło pewnego ekscentrycznego reżysera: z fajerwerkami, gigantyczną orgią i dwoma trupami… zabójców – stanowi prawdziwe arcydzieło postmodernistycznego smaku. To książka napisana z pasji czytania wspak, zabawy słowem i stylem, rytmem i powtórzeniem, z perwersyjnej miłości do… literatury.
Bez wątpienia — największe wydarzenie literackie tego roku.
Marta Mizuro, Słowo Polskie
Jurij Andruchowycz (ur. 1960) – poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Założyciel grupy poetyckiej Bu-Ba-Bu. W Polsce ukazały się cztery jego powieści: Rekreacje, Moscoviada. Powieść grozy, Perwersja orazDwanaście kręgów, za którą otrzymał Nagrodę Lipskich Targów Książki oraz Literacką Nagrodą Europy Środkowej Angelus, tomy esejów: Erz-herz-perc, Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową(wspólnie z Andrzejem Stasiukiem) i Ostatnie terytorium. Eseje o Ukrainie, Diabeł tkwi w serze, tomy poezji Piosenki dla martwego koguta oraz Egzotyczne ptaki i rośliny. Wiersze z lat 1980–1990, a także płyty Samogon (z muzyką zespołu Karbido) oraz Andruchoid (z muzyką Mikołaja Trzaski, Wojtka Mazolewskiego i Macia Morettiego). Jest autorem przekładów z języka polskiego, niemieckiego i rosyjskiego. Mieszka w Iwano-Frankiwsku.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
Lubisz klasyczne w konstrukcji powieści? Nie czytaj „Perwersji”, bowiem powieść ta, to znamienity przykład postmodernizmu, gdzie zabawa konwencją, słowem, formą jest tak samo ważna, jak fabuła.
Ukraiński poeta Stanisław Perfecki bierze udział w konwencie pisarzy w Wenecji. Główny bohater rozliczy się ze swoim życiem i twórczością.
A! I w międzyczasie zakocha się. A całą opowieść poznasz w relacji różnych ludzi, na dodatek od końca. Ot, igraszki pisarza z czytelnikiem.
Adruchowycz nie uznaje świętości i politycznej poprawności. Przeczytasz w „Perwersji” rozważania na temat polityki, relacji Wschodu i Zachodu, kondycji europejskiej cywilizacji. I są to raczej gorzkie refleksje.