Trzecie – ulepszone! – wydanie legendarnych Książek najgorszych… Stanisława Barańczaka.
Feliks Trzymałko i Szczęsny Dzierżankiewicz pojawili się na łamach „Studenta” w 1975 roku, aby – jak sami pisali – prowadzić „przegląd bieżących osiągnięć polskiej grafomanii”. Jak się okazało, m.in. za sprawą kryminałów publikowanych przez Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, grafomania polska przeżywała wówczas swój złoty okres i dostarczyła obu panom materiału do wielu tekstów. Prześmieszne paszkwile były pisane w rzeczywistości przez Stanisława Barańczaka i dość szybko zainteresowała się nimi cenzura. Cykl wyszydzający zjawisko „grafomanii z państwową pieczątką” trafił więc na łamy drugoobiegowych: „Biuletynu Informacyjnego KOR” i „Zapisu”.
Książki najgorsze… doczekały się dwóch wydań książkowych, które zyskały status kultowych. Obecnie oddajemy do rąk czytelników zmienione trzecie wydanie, wzbogacone o „pięć wyskoków paszkwilanckich” opublikowanych w 1993 w „Gazecie Wyborczej”.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
Barańczak to nie tylko utalentowany poeta, pisarz, krytyk, ale również odważny człowiek. Podziwiam go, że przeczytał tyle chłamu. Ale dzięki temu mamy wspaniałą zabawę w czasie czytania jego tekstów – widzi i punktuje wszelkie błędy, brak talentu i zadufanie grafomanów. Kto czyta książki, tę książkę musi przeczytać, żeby wiedzieć czego nie czytać!