Emil Cioran Samotność i przeznaczenie
Samotność i przeznaczenie to wyjątkowy zbiór krótkich felietonów-esejów, które stanowią literacki debiut niezwykłego Emila Ciorana. Choć książka została opublikowana dopiero po jego śmierci, można uznać ją za prawdziwy kamień milowy w dorobku tego autora. Przeznaczenie, to z pewnością jedno z najważniejszych dzieł Ciorana.
Teksty zawarte w Samotności i przeznaczeniu obejmują głównie lata 1931-1934, jednak niektóre z nich sięgają nawet roku 1943. Są one zbiorem artykułów, które ukazały się w rumuńskich czasopismach. Warto podkreślić, że w tym czasie Cioran był studentem filozofii, stypendystą w Berlinie oraz nauczycielem w liceum. Dopiero później przeniósł się do Paryża, gdzie spędził resztę swojego życia. Te daty są niezwykle istotne dla zrozumienia ewolucji myśli i pisarstwa Ciorana wczesnych lat. Wartościowe jest także to, że teksty w książce układają się w porządku chronologicznym.
Cioran odważnie konfrontuje się z fundamentalnymi tematami, takimi jak irrationalność życia, relacja między cierpieniem, szczęściem a “przeznaczeniem”. Nie unika także tematu Rumunii, która pozostaje jego miłością i fatum w latach emigracji. Autor porusza także kwestie związane z filozofią, literaturą, muzyką oraz sztuką. W swoich tekstach głosi pochwałę ekstazy i głębi, w których życie i śmierć ze sobą zrastają się w niezwykły sposób. Mimo to, czasami eksponuje ryzykowny kult siły, szczególnie podczas okresu niemieckiego.
Samotność i przeznaczenie jest erupcją młodzieńczej fascynacji życiem, jednocześnie naznaczoną przeczuciem rozczarowania starości. Główna teza tych rozważań jest zgodna z przekonaniami starożytnych – że zaczynamy umierać już w chwili narodzin. Ta książka jest niezwykłą podróżą przez głębokie rozważania i refleksje nad sensem życia, które bez wątpienia poruszą każdego czytelnika.
SZUKASZ INNEJ KSIĄŻKI?
WPISZ TYTUŁ LUB AUTORA LUB TEMATYKĘ:
